Η συνέντευξη...καρδιάς του θρύλου Ντίνου Κούη!
Η σελίδα ¨Τακτική Ανάλυση Κορυφαίων Αγώνων Ποδοσφαίρου¨ με μεγάλη χαρά και τιμή καλωσορίζει έναν άνθρωπο θρύλο για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, έναν ποδοσφαιριστή που αποτέλεσε «σημαία» τόσο για την ομάδα του Άρη όσο και για την Εθνική Ελλάδος. Ο λόγος για τον κύριο Ντίνο Κούη.
Κύριε Κούη καλησπέρα σας και σας ευχαριστούμε πολύ για αυτήν την κουβέντα. Ξεκινώντας θα ήθελα να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή στην τεράστια καριέρα σας και να μου πείτε ποια στιγμή ήταν αυτή που ξεχωρίζετε ως την πιο σπουδαία και ποια προσπαθείτε να ξεχάσετε, αν υπάρχει κάποια τέτοια;
Θεωρώ πως δύο είναι οι καλύτερες στιγμές για εμένα, η μία είναι όταν μπήκα για πρώτη φορά να αγωνιστώ με την φανέλα του ΑΡΗ εναντίον του ΠΑΟΚ το 1974 και η άλλη ήταν το γκολ που έβαλα μέσα στην Δανία, όπου όλοι οι ποδοσφαιριστές είχαμε παίξει καλά και κερδίσαμε την Δανία μέσα στην Κοπεγχάγη.
Στην καριέρα σου πρέπει συνήθως τις ήττες να ξεχνάς και αυτό έκανα και πήγαινα στο επόμενο παιχνίδι που ήθελα να έρθει όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μπορέσω να κερδίσω.
Προσπαθώντας κανείς να σκιαγραφήσει το αγωνιστικό σας προφίλ σίγουρα αυτό που ξεχωρίζει είναι η πολύ μεγάλη έφεση σας στο σκοράρισμα, παρά το γεγονός ότι αγωνιζόσασταν στο κέντρο. Που το αποδίδεται αυτό; Ήταν καθοριστικό για αυτό η τεράστια ικανότητα σας στο ψηλό παιχνίδι;
Ναι ήταν και αυτό ένα σημείο στο παιχνίδι μου. Εγώ όταν ξεκίνησα από τον Αγροτικό Αστέρα η τάση μου ήταν πάντα το γκολ, το διεκδικούσα, το κυνηγούσα το γκολ. Ξέρεις το γκολ το βάζουνε συνήθως ποδοσφαιριστές που το έχουνε μέσα τους και το αγαπάνε πάρα πάρα πολύ, όχι απλά το αγαπάνε. Μάλιστα σε ορισμένες στιγμές όταν έπαιζα στον Αγροτικό Αστέρα ο προπονητής μου όταν η ομάδα δεν μπορούσε να πετύχει κάποιο γκολ , με προωθούσε μπροστά στην επίθεση να πετύχω κάποιο γκολ , γιατί έπαιζα περισσότερο σαν μεσοαμυντικός, και μετά να γυρίσω πίσω να το κρατήσουμε. Μιλάω πάντα σαν ομάδα έτσι, αλλά και στον ΑΡΗ όταν πήγα η επιδίωξη μου ήταν όταν δεν πήγαινα και εγώ και η ομάδα καλά, έλεγα μέσα μου ότι ο μόνος τρόπος ήταν να πετύχω κάποιο γκολ για να μπορέσω να δώσω την νίκη στην ομάδα μου.
Σημείωση: ο κύριος Κούης ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στο Πρωτάθλημα για τον Άρη με 142 γκολ (54 με κεφαλιά, 39 με σουτ, 35 με πέναλτι και 14 με απευθείας εκτελέσεις φάουλ).
Αλλά δεν καταφέρατε να ξεχωρίσετε μόνο αγωνιστικά αλλά και για την συμπεριφορά σας. Πως καταφέρατε σε μία καριέρα 17 χρόνων και στην Εθνική και στον Άρη να μην δεχτείτε κόκκινη κάρτα ποτέ;
Ναι αυτό ισχύει και στον Αγροτικό αστέρα που έπαιξα 4 χρόνια. Κοίταξε θεωρώ πως είμαι ένα άτομο που έχω μία ηρεμία και αυτή η ηρεμία με βοήθησε να μην έχω και κάποιο σοβαρό τραυματισμό, γιατί όταν πήγαινα πάνω στην μπάλα, πήγαινα να διεκδικήσω την μπάλα δεν πήγαινα να χτυπήσω τον αντίπαλο.
Με τους διαιτητές η σχέση μου ήταν πάρα πολύ καλή με την έννοια θυμάμαι ένα παιχνίδι που μας έπαιζε ο Κολοκυθάς , ένας διαιτητής παλιός, και διαμαρτύρονται οι φίλαθλοι του Άρη για ένα κόρνερ αμφισβητούμενο που έδωσε υπέρ των αντιπάλων και σήκωσα το χέρι στον κόσμο και είπα ότι εγώ τον έβγαλα και ήταν κόρνερ. Ο Κολοκυθάς ήταν δίπλα μου και μου λέει ευχαριστώ κύριε Κούη για αυτό που έκανες. Που θέλω να καταλήξω; Ότι όταν έμπαινα στο γήπεδο είχα μία ηρεμία, δεν ήθελα να χτυπήσω τον αντίπαλο, δεν διαμαρτυρόμουν πολύ παρότι ήμουν και αρχηγός στην συνέχεια.
Μετά τις λίγες προσωπικές ερωτήσεις ας πάμε στο σήμερα. Τι συναισθήματα σας δημιουργεί η κατάσταση που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια ο Άρης; Τι πιστεύετε ότι έφταιξε για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;
Κοίταξε στην ομάδα γίνανε σίγουρα λάθη και έφτασε η ομάδα εδώ. Τα λάθη πληρώνονται. Ο Άρης πλήρωσε αυτά τα χρόνια μακριά από την θέση που πρέπει να είναι, αυτή που του ανήκει, την θέση στην Superleague. Νομίζω τελείωσαν πλέον αυτά τα «βάσανα» και επανέρχεται η ομάδα. Πρέπει να δημιουργήσει προϋποθέσεις να γίνει πάλι όπως παλιά, να μπει στους ισχυρούς.
Καλώς εχόντων των πραγμάτων η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα είναι του χρόνου εκεί που ανήκει. Είναι αυτή η κατάλληλη αφορμή για ένα restart (επανεκκίνηση) της ομάδας και να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος; Ποιες είναι οι αγωνιστικές σας φιλοδοξίες για την ομάδα;
Ναι κοίταξε ο ΑΡΗΣ είναι μία ομάδα που πρέπει όπως και παλαιότερα να πρωταγωνιστεί, για να πρωταγωνιστεί όμως πρέπει να έχεις και τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Εγώ είμαι βέβαια μακριά από την ομάδα δεν μπορώ να κρίνω γιατί εδώ στην Ελλάδα έχουμε αυτό το κακό, είμαστε μακριά από μία ομάδα και εκ των υστέρων βέβαια λέμε γιατί έβαλε αυτόν τον ποδοσφαιριστή ο προπονητής, γιατί ήρθε αυτός ο ποδοσφαιριστής αλλά δεν είναι έτσι.
Εγώ όταν πηγαίνω στο γήπεδο αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βλέπω την ομάδα μου. Σίγουρα θα υπάρχουν παιχνίδια που θα παίξουνε καλά, παιχνίδια που δεν θα παίξουνε καλά. Ο ΑΡΗΣ χρειάζεται παίκτες που θα δημιουργήσουν ένα σύνολο, αλλά η αλήθεια είναι πως μία ομάδα όταν την δημιουργείς δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από τον πρώτο χρόνο να σε αποδώσει τέλεια. Πρέπει να κάνεις λίγο υπομονή από το δεύτερο από τον τρίτο χρόνο να διεκδικήσεις πολύ καλύτερη απόδοση από την ομάδα.
Κύριε Κούη τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι ποδοσφαιριστές και γενικότερα αθλητές εκφράζουν δημόσια ότι αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα με όλη αυτήν την πίεση που τους ασκείται. Πιστεύετε ότι στην εποχή σας το χαιρόσασταν περισσότερο το ποδόσφαιρο; Ήταν ότι το βλέπατε περισσότερο σαν χόμπι ή τα τεράστια ποσά που έχουν πέσει στο ποδόσφαιρο σήμερα του έχουν κάνει μεγάλο κακό;
Ναι νομίζω ότι υπάρχουν υπέρογκα ποσά και σε ποδοσφαιριστές, που πολλούς δεν τους αξίζουν. Το κυριότερο είναι πως εμείς οι παλιοί μπαίναμε μέσα στο γήπεδο και το ζούσαμε το παιχνίδι. Αυτήν την στιγμή τώρα μπαίνει ο άλλος μέσα μερικές φορές βλέπω και από υποχρέωση. Εμείς οι παλαιότεροι είχαμε και μία προσωπικότητα και την βγάζαμε μέσα στο γήπεδο. Και δεν υπήρχαν και μεγάλες διαφορές μεταξύ των ποδοσφαιριστών.
Επειδή σαν σελίδα ασχολούμαστε περισσότερο με το κομμάτι της τακτικής, θα ήθελα να σας κάνω μία ερώτηση και για αυτό. Όταν αγωνιζόσασταν υπήρχε πολύ μεγαλύτερη τακτική ελευθερία από ότι σήμερα. Πιστεύετε ότι η τόση μεγάλη βαρύτητα που δίνεται σήμερα στον τακτικό ρόλο των παικτών περιορίζει την δημιουργικότητα και την φαντασία στο παιχνίδι τους;
Ναι η αλήθεια είναι ότι παλαιότερα δεν δουλεύαμε τόσο τακτική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Έβγαζε ο καθένας από μόνος του. Η τακτική είναι καλή αλλά πρέπει να έχεις και τα ανάλογα άτομα, δεν φτάνει μόνο του. Εκεί που θέλω να εστιάσω είναι ότι παίζουν 4-3-3 και εμείς παλαιότερα το παίζαμε το 4-3-3 , αυτό παίζαμε και όταν πήγα στον ΑΡΗ. Στην συνέχεια ήρθαν τα υπόλοιπα συστήματα 4-4-2, 3-5-2 και λοιπά. Θεωρώ πως πλέον πρέπει ένα παιδί από τα 13-14 να αρχίσει να δουλεύει την τακτική και μέχρι τα 18 να έχει μάθει πάρα πολλά για την τακτική. Βλέπω είναι ορισμένοι που έχουν ένα παιδάκι 7-8 χρονών και πάει να του κάνει τακτική. Τι τακτική να του κάνεις; Δεν είναι σωστό για μένα αυτό. Μπορεί για τον άλλο να είναι φυσικά. Λέω την άποψη μου, αλλά ένα παιδάκι στα 13-14 πρέπει να αρχίσει να παίρνει και από τακτική που θέλεις να περάσεις. Και πρέπει να τους μάθεις την τακτική την σωστή. Δηλαδή σε οποιοδήποτε σύστημα να μπαίνει μέσα και να παίρνει πρωτοβουλία, να τους δώσεις ψυχολογία πολλά πράγματα.
Τέλος με αφορμή τα όσα γίνονται στο Ελληνικό ποδόσφαιρο τι είναι αυτό που συμβουλεύετε τα παιδιά της ακαδημίας σας; Η αθλητική παιδεία που παίρνουν σε αυτήν την ηλικία είναι καθοριστική για την γηπεδική συμπεριφορά που εμφανίζουν; Πείτε μας δύο λόγια και για την πολύ επιτυχημένη ακαδημία σας ¨ΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΗΣ¨.
Ναι κοίτα θεωρώ ότι για τα παιδιά από τις ακαδημίες αρχίζουμε και μπαίνουμε σε ένα καλύτερο επίπεδο. Γιατί μέχρι τώρα δεν ήμασταν τόσο καλοί. Αλλά πιστεύω πως από εδώ και στο εξής δουλεύουν πιο χρήσιμα για το κάθε παιδί, το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι ακαδημίες είναι οι απέξω. Δηλαδή μιλάω για τους γονείς ,για κάποιους φιλάθλους. Είναι ένα πρόβλημα. Και θέλω να τονίσω ότι ένα παιδί όταν πάει σε μία ακαδημία δεν σημαίνει ότι θα πάει και θα παίξει ποδόσφαιρο.
Όταν μιλάμε για υψηλό επίπεδο ποδόσφαιρο, γιατί λίγο πολύ όλοι θα παίξουν σε μία ομάδα είτε θα είναι της γειτονιάς, είτε του χωριού. Άλλοι θα πάνε να σπουδάσουν, άλλοι να δουλέψουν. Απλά οι υπεύθυνοι πρέπει να ξεχωρίζουν από τα 1000 παιδιά μπορεί να παίξει ένα παιδί μπάλα. Αυτό το παιδί όμως πρέπει να το προσέξουνε, γιατί έχει τις δυνατότητες.
Γιατί καταλαβαίνω μερικές φορές ότι δεν υπάρχει μεγάλη αξιοκρατία, θέλουν να προωθήσουν ένα παιδί που δεν έχει μεγάλες δυνατότητες αλλά επειδή έχει να μην το πω γιατί δεν μου αρέσουν αυτά. Το δίκαιο είναι όταν ένα παιδί αξίζει, να του δίνεις την ευκαιρία να πηγαίνει σε υψηλότερο επίπεδο. Γιατί η ακαδημία είναι μάθηση.
Εγώ όταν βλέπω ένα παιδί 5-6 χρονών που έρχεται για πρώτη φορά λέω ότι ήρθε εδώ για να πάρει τις αξίες του αθλητισμού, που είναι η φιλία, το ευ αγωνίζεσθαι χώρια ότι πρέπει να μάθεις από τα βασικά πως θα έχεις τα χέρια σου όταν τρέχεις, πως θα υποδεχθείς την μπάλα, πως θα την οδηγήσεις την μπάλα, πως θα κάνεις μία μικρή πάσα. Όλα αυτά συντελούν στο να αγαπήσει το παιδί τον αθλητισμό.
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Όχι έρχεται ένα παιδί και θα το κάνεις ποδοσφαιριστή. Μπορεί αύριο μεθαύριο να ξεφύγει και να ακολουθήσει κάτι άλλο. Ένα παιδί για να παίξει ποδόσφαιρο πρέπει να βγαίνει μέσα από την ψυχή του. Και βέβαια ένα ταλέντο ξεχωρίζει από μικρό. Πρέπει να το καταλάβουμε και να το διαφημίσουμε αυτό το παιδί. Γιατί για τον καθένα το παιδί του είναι το καλύτερο, αλλά αυτό πρέπει να το κρίνουν και ορισμένοι άνθρωποι που γνωρίζουν από ποδόσφαιρο. Αλλά στην Ελλάδα όλοι θέλουμε να κάνουμε τους προπονητές. Είτε είναι φίλαθλος, είτε οτιδήποτε.
Εμείς είμαστε μία ακαδημία που έχει συμπληρώσει 10 χρόνια, ήδη έχουμε δώσει έναν ποδοσφαιριστή στον Ολυμπιακό τον Άκη Κατσαβάκη που είναι εσώκλειστος μέσα στον Ολυμπιακό από πέρυσι. Τον έχουμε από παιδάκι 5 χρονών στην ακαδημία. Ήδη πιστεύουμε ότι τα παιδάκια που ήταν 5-6 χρονών έχουν φτάσει σε ένα σημείο που πιστεύω κάθε χρόνο θα δίνουμε ένα - δύο ποδοσφαιριστές. Οι ακαδημίες αρχίζουν και δουλεύουν πολύ πιο επιλεγμένα και αυτό είναι κάτι που με ικανοποιεί, γενικά για όλες τις ακαδημίες.
Κύριε Κούη σας ευχαριστούμε πάρα πολύ τόσο για την συνέντευξη όσο και για την προσφορά σας στο άθλημα. Σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας κάθε ευτυχία!