Τελικός κυπέλλου Ισπανίας: Τακτική ανάλυση Μπαρτσελόνα - Σεβίλλη 5-0

2018-04-22

Αρχικοί σχηματισμοί

Τακτική προσέγγιση

Barcelona

Η Μπάρσα άρχισε τον αγώνα με έναν σχηματισμό 4-4-2 κάτι που συνηθίζει σε όλη την διάρκεια την σεζόν. Αυτός ο σχηματισμός ,όπως έχει αναφερθεί και σε προηγούμενες αναλύσεις, έχει πολύ πιο αυστηρή διάταξη στην αμυντική φάση ενώ στην επιθετική γίνονται κάποιες τροποποιήσεις.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι υπήρχε μία σημαντική τακτική διαφοροποίηση επιθετικά σε σχέση με τα προηγούμενα ματς. Ο Βαλβέρδε μας έχει συνηθίσει επιθετικά να δημιουργεί μία τριάδα στα χαφ ( Ινιέστα, Ράκιτιτς, Μπούσκετς ) και να φτιάχνει τετράδα μπροστά με Άλμπα που παίρνει όλη την αριστερή πλευρά, Μέσσι, Σουάρεζ κεντρικά και Ντεμπελέ ή Κουτίνιο ή Αντρέ Γκόμεζ δεξιά να συμπληρώνουν την τετράδα. Για να έχει όμως αυτό την απαραίτητη συνέπεια και αμυντικά άφηνε τριάδα πίσω Ουμτιτί, Πικέ και Ρομπέρτο(3-3-4). Αυτός ο κανόνας της αμυντικής τριάδας υπάρχει πάντα αφού όταν θέλει να ανέβει ο Ρομπέρτο, γίνεται τρίτο στόπερ ο Μπούσκετς.

Σε αυτό το παιχνίδι ο Άλμπα περιόρισε πολύ τα ανεβάσματα του. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί είτε από το γεγονός ότι η ομάδα της Καταλονίας πήρε από νωρίς αυτό που ήθελε και δεν θέλησε να ρισκάρει, είτε φοβόταν τα ανεβάσματα του Νάβας που ήταν ο εκφραστής ότι επικίνδυνου συνέβαινε από την πλευρά της Σεβίλλης. Ο Ρομπέρτο οπότε είχε το ελεύθερο να ανεβαίνει περισσότερο. Σε αυτό βοήθησε πολύ και ότι για πολύ μεγάλο διάστημα ο Μπούσκετς βοηθούσε δημιουργικά σαν τρίτος στόπερ και τριάδα στα χαφ συγκροτούσαν Ράκιτιτς, Ινιέστα, Κουτίνιο. Αυτό λειτούργησε αποτελεσματικά γιατί οι Σεβιλλιάνοι έπαιζαν πολύ κλειστά κατά μήκος και δεν υπήρχε χώρος στο άξονα να περάσει η μπάλα και με την τοποθέτηση εκεί του Μπούσκετς δημιουργούσε καλύτερες αποστάσεις.

Πιέστηκε στα 4/4 του γηπέδου κατά διαστήματα σε μία συνήθεια των περισσότερων ομάδων που αντιμετωπίζει αλλά αυτή την φορά είχε την καλύτερη συμπεριφορά που έχουμε δει από την εφετινή Μπαρτσελόνα. Δεν ρίσκαρε κυκλοφορία σε επικίνδυνους χώρους αλλά προωθούσε την μπάλα με ψηλές πάσες ο Σίλενσεν με κύριο αποδέκτη τον Σουάρεζ. Αυτό το έχουν ξαναεπιχειρήσει αλλά αυτήν την φορά είχε επιτυχία για 4 κυρίως λόγους.

  • Εξαιρετική ακρίβεια στις μακρινές μπαλιές του ο Σίλενσεν.
  • Πολύ κακή οργάνωση αμυντικά της Σεβίλλης σε αυτήν την κατάσταση που ανέβαζε πολύ ψηλά την άμυνα με λάθος τρόπο με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την παιδική αντιμετώπιση στην φάση του πρώτου γκολ.
  • Αργά στόπερ που από την στιγμή που ανέβαιναν τόσο ψηλά δεν είχαν την ταχύτητα να ακολουθήσουν τις μπαλιές στην πλάτη τους.
  • Η εξαιρετική κατάσταση του Σουάρεζ που χρησιμοποιούσε υποδειγματικά το σώμα του.

Αμυντικά η Μπαρτσελόνα και εκεί είχε μικρές διαφοροποιήσεις με την πίεση που εφάρμοζε καθώς την έκανε για πολύ μεγαλύτερο διάστημα αλλά και γιατί εναλλασσόταν μεταξύ δύο μορφών.

Αρχικά πίεζε οργανωμένα man to man σε όλο το γήπεδο όπως το κάνει σχεδόν σε όλους τους αγώνες. Ανοίγεται σε όλο το γήπεδο όπου υπάρχουν παίκτες της αντίπαλης ομάδας και αναγκάζει-εκβιάζει τον αντίπαλο αμυντικό ή τερματοφύλακα να κάνει μεγάλη μπαλιά στην επίθεση όπου υπερτερούν Πικέ και Ουμτιτί. Όταν δεν γινόταν αυτό και δεν υπήρχε οργανωμένη πίεση, Μέσσι και Σουάρεζ έμεναν ψηλά να πιέζουν προσπαθώντας να αιφνιδιάσουν τους αντιπάλους και να κλέψουν την μπάλα σε επικίνδυνους χώρους ή να τους αναγκάσουν και πάλι σε μακρινές πάσες.

SEVILLA

Η Σεβίλλη παρατάχθηκε στον αγωνιστικό χώρο με ένα 4-2-3-1 που σε φάση άμυνας γινόταν 4-4-2. Ο Μοντέλα θέλησε να πιέσει την ομάδα της Βαρκελώνης καθώς έβλεπε από προηγούμενα παιχνίδια ότι δυσκολευόταν αρκετά στην ανάπτυξη της όταν συνέβαινε αυτό.

Ήθελε να αναγκάσει την Μπαρτσελόνα σε μεγάλες μπαλιές στον Σουάρεζ και εκεί το δίδυμο Λεγκλέτ- Μερκάδο να καθαρίσουν την φάση, κυρίως ο πρώτος που είναι και 1.87. Μία σκέψη που έχουν αρκετές ομάδες που αντιμετωπίζουν την Μπαρτσελόνα καθώς με την πίεση ψηλά επιδιώκουν είτε να αναγκάσουν τους μπλουγκράνα να κυκλοφορήσουν την μπάλα κοντά στην περιοχή τους κάτω από δύσκολες συνθήκες και να κυνηγήσουν ένα κλέψιμο, είτε να τους αναγκάσουν σε μακρινές μπαλιές. Το δεύτερο συνέβη αλλά δεν κατάφεραν να το αντιμετωπίσουν σωστά για δύο κυρίως λόγους.

  • Αρχικά ο σκοπός ήταν να κερδίσουν ψηλά τον Σουάρεζ ή να τον κάνουν να μην καταφέρει να συγκρατήσει την μπάλα κάτω από την πίεση τους. Όμως η μπάλα δεν διεκδικούνταν σε εκείνο το χώρο αλλά στην πλάτη τους. Αυτό γινόταν γιατί είχαν πολύ ψηλά την γραμμή της άμυνας αλλά και το ότι δεν είχε οδηγία ο τερματοφύλακας να βγαίνει μακριά να καθαρίζει αυτές τις μπάλες.
  • Επιπλέον δεν υπήρχε σωστή οργάνωση και κατανομή των μαρκαρισμάτων σε αυτήν την μορφή πίεσης αφού έναν παίκτη τον επέβλεπαν δύο και κάποιος έμενε ελεύθερος.

Στην οργανωμένη φάση άμυνας και όταν δεν πίεζε ψηλά είχε ένα σχηματισμό 4-4-2 πολύ σφικτό ως προς τον μήκος του δηλαδή η απόσταση της γραμμής της επίθεσης με αυτήν της άμυνας ήταν αρκετά μικρή.

Επιθετικά η Σεβίλλη αντιμετώπισε την πίεση της Μπάρτσα στα 4/4 με μακρινές μπαλιές στον χώρο κεντρικά της επίθεσης κάτι που δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία αφού μειονεκτούσε σε αυτήν την κατάσταση σε σχέση με τα στόπερ των αντιπάλων. Ακόμα όμως και στην υποτυπώδη πίεση που εφάρμοζε Μέσσι και Σουάρεζ βιαζόταν να απομακρύνουν την μπάλα δείγμα της νευρικότητας που υπήρχε. Όταν είχαν την υπομονή και έσπαγαν αυτήν την πίεση επιδίωκαν πλευρική ανάπτυξη κυρίως από τα δεξιά καθώς ο Νάβας ήταν αρκετά δραστήριος.

ΣΤΗΜΕΝΕΣ ΦΑΣΕΙΣ

Μπαρτσελόνα και Σεβίλλη αντιμετώπισαν τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά με τον ίδιο τρόπο τα κόρνερ. Άμυνα man to man, ένας παίκτης ελεύθερος στο πρώτο δοκάρι για να ελένξει τις κινήσεις σε αυτόν τον χώρο και όσοι αμυνόμενοι δεν έχουν παίκτες να μαρκάρουν, περιμένουν στο ύψος της μικρής περιοχής.

ΑΝΑΛΥΣΗ:

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ από την σελίδα Τακτική Ανάλυση Κορυφαίων Αγώνων Ποδοσφαίρου. 

© 2018 Το Ποδοσφαιρικό blog του Βαγγέλη. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε